Moeder Natuur

‘Dat heb ík weer!’ klinkt het naast me.

Ik kijk naar de geërgerde man, terwijl de ophaalbrug langzaam omhooggaat. Een lange rij pleziervaartuigen ligt te wachten tot het sein op groen springt. Dit gaat wel even duren.

‘Ja, dat krijg je met het mooie weer. Iedereen gaat het water op.’

De man kijkt me hoofdschuddend aan.

‘Mooi weer, ja, maar wat zijn de gevolgen? De bodem droogt uit en klinkt in en straks barsten de buien los en stroomt alles weer over. En wat dacht je van bosbranden? Dit gaat niet goed met die klimaatverandering.’

Ik knik. Inderdaad lijken de weersextremen toe te nemen. Het klimaat lijkt echt te veranderen.

‘En wat doen we eraan? Niets!’ moppert hij verder, ‘we laten Moeder Natuur maar aan haar lot over. Niemand doet iets en de politiek al helemaal niet.’

Inderdaad wordt er meer gepraat dan gedaan, maar helemaal niets doen is ook niet waar. Mijn kleine tuintje is een groene oase met een heerlijke natuurvijver. Ik heb een regenwaterton aangeschaft, insectenhotels en veel insectenlokkende planten. Het is maar een druppel, maar niet niets.

‘Mensen kijken niet vooruit, ze leven in het hier en nu. Als ze even verder kijken dan hun neus lang is, dan kun je de bui toch wel zien hangen?’

Ik kijk even naar de lucht terwijl de witte armada zich door de brugopening worstelt. Donkere wolken pakken zich samen, zoals gisteren al voorspeld werd. Gelukkig heb ik de paraplu bij me.

‘En wie lijdt er het meest onder deze onverschilligheid? Moeder Natuur! Kijk maar om je heen. Steeds minder natuur, steeds minder vogels, steeds minder insecten. Wanneer zat jouw voorruit nog vol met insectenlijkjes? Precies! Dat bedoel ik.’

Hij heeft gelijk, dat is het niet. Het gaat met de natuur inderdaad niet zo goed. Maar met mopperen alleen verander je dat niet, dat wekt alleen maar ergernis op.

‘Shit!’ De man houdt zijn hand vlak en kijkt naar boven. ‘Gaat het nog regenen ook. En ik heb niks bij me.’ Blijkbaar zag hij déze bui niet hangen. Ik klap mijn paraplu uit en zeg: ‘Kom er maar onder staan, dat helpt tegen de nukken van Moeder Natuur!’