Kerstkaart

'Kijk de eerste kerstkaart!’ Mijn vrouw draait de kaart om, ‘van tante Wilma natuurlijk,'

Er zijn mensen die helemaal opleven bij het sturen en ontvangen van kerstkaarten.Tante Wilma is er zo eentje. Al vijfennegentig, wel met de nodige gebreken, maar nog altijd helder van geest. Dit soort dingen vergeet ze niet. En ze is natuurlijk ook nog eens van een generatie die nog kaartjes verstuurt; al die digitale dingen vindt ze maar niks. Niet omdat ze dat ingewikkeld vindt, maar omdat het zo onpersoonlijk is. En daarin heeft ze natuurlijk wel gelijk. Even een kerstmailtje sturen. Knippen en plakken, naam erbij, klaar.

Mijn vrouw vindt dat ook niks, dus sturen we voor elke verjaardag en met kerst een tastbaar kleinood. Niet alleen dat, we verzinnen en maken kerstkaarten ook nog eens zelf.

‘Ach, gossie, ze schrijft ‘Fijne kers’ zonder t. Zo lief!’

Ik moet lachen: ‘Ja, waar het hart vol van is…’

Mijn vrouw kijkt me niet-begrijpend aan.

‘Ze is gek op kersenbonbons, je weet wel die chocolaatjes met een kers en likeur erin. Mijn moeder zette altijd een schaaltje op tafel bij verjaardagen. En als tante Wilma weg was, was er altijd nog maar eentje over.’

‘Hoezo dat?’ 

‘Voor de beleefdheid,’ lach ik, ‘nooit de laatste pakken. De rest had ze natuurlijk altijd in haar eentje weggewerkt.’

‘Tante Wilma kon er dus niet van afblijven?’

‘Nee, ze was er gek op. Vooral op de kers erin, zei ze altijd.’

Mijn vrouw grinnikt.

‘Dit brengt me op een idee voor onze kerstkaart dit jaar!’ Het was er nog steeds niet van gekomen om er een te bedenken. Ik kruip achter de computer, geef meneer AI en de printer een opdracht en laat het resultaat aan mijn vrouw zien. Die schiet in de lach.

‘Denk je niet dat tante Wilma dat vervelend vindt?’ vraagt ze.

‘Nee, joh, die vindt dat geweldig. Ik hoor haar galmende schaterlach al.’

‘Nou, dan wordt dit onze kerstkaart dit jaar. En bij tante Wilma doen we er dan een doosje kersenbonbons bij.’

‘Goed idee,’ ik knipoog even naar mijn vrouw, ‘die zal de kerst van haar leven hebben!’