Bevrijdingsdag

‘Kunt u zich de bevrijding nog herinneren?’

Oom Hendrik kijkt me wat minachtend aan en richt zijn blik daarna hoofdschuddend op mijn tante.

‘Of ik me de bevrijding kan herinneren, vraagt hij.’

Tante Corrine grinnikt alleen maar.

‘Tuurlijk kan ik me die herinneren, als de dag van gisteren. We stonden langs de kant van de weg toen de Canadezen langskwamen. Allemaal uitzinnige meisjes zwaaiend op hun tanks. Iedereen zwaaide terug. Ik had meer oog voor de repen chocola die ze uitdeelden. Man, ik heb nog nooit zulke lekkere chocola geproefd. Waarschijnlijk van een nog slechtere kwaliteit dan koetjesrepen, maar ik zal die smaak nooit vergeten. Ik kan hem zo weer oproepen.’

‘Aardige jongens, die Canadezen?’ vraag ik.

‘Oh ja hoor, heel aardige jongens. Knappe jongens ook, die bij de meisjes in de smaak vielen. Ze hebben heel Nederland bevrijd, als je snapt wat ik bedoel. Ook drie van mijn zussen.’

Da’s waar ook. Ik heb nog drie tantes in Canada wonen. Die zijn destijds aan zo’n Canadees blijven plakken. Ik heb ze vroeger wel eens gezien toen ze hun moeder hier in Nederland bezochten.

Oom Hendrik vertelt honderd uit over het bevrijdingsjaar 1945, tante Corrine vult hem af en toe aan. Hoewel ze beiden al rond de negentig zijn, is hun geest nog helder en niet alleen wat het verleden betreft. Nog steeds volgen ze de ontwikkelingen in de wereld en laten niet na hun ongezouten mening erover te spuien. Heerlijk.

‘En wat gaat u doen op 5 mei?’

‘Wat we altijd doen. ’s Morgens de vlag uithangen, dan het defilé kijken op tv. Uiteraard met een bakkie koffie en een lekkere tompoes erbij. Wist je dat ze tegenwoordig ook oranje tompoezen verkopen? Ik verheug me er nu al op. En de dag sluiten we traditiegetrouw met een oranjebitter af. En toch ook met een wat nare nasmaak.’

Ik kijk hem vragend aan, toch ook nog vervelende herinneringen aan die tijd, vraag ik me af.

‘Hoezo?’ vraag ik aarzelend.

Hij kijkt me aan met een ondeugend lachje rond zijn mond. ‘Ik hou niet van sterke drank.’